W uroczystość odpustową na Mszy świętej o godzinie 11:30 cała nasza wspólnota dziękowała Łucji Wala naszej organistce, za 14 lat pracy na rzecz Parafii.
Serdecznie dziękujemy za grę i prowadzenie śpiewów podczas Mszy świętych i nabożeństw. Dziękujemy, że swoim talentem, pracą, zaangażowaniem uświetniała nasze modlitwy i ważne uroczystości dla Parafii.
Dziękujemy Łucja, że śpiewając z Tobą mogliśmy się dwa razy modlić 🙂
Życzymy Ci, by muzyka była dalej w Twoim życiu i by jeszcze bardziej zbliżała Cię do Boga. Niech Twój talent dalej się rozwija na chwałę Boga i ludzi. Życzymy błogosławieństwa Bożego, opieki Matki Bożej i św. Łucji oraz św. Cecylii.
W niedzielę, 13 sierpnia nasza Parafia świętowała odpust ku czci św. Maksymiliana Marii Kolbe. Sumie odpustowej przewodniczył oraz wygłosił homilię ks. Andrzej Kolebuk, michalita, Proboszcz parafii w Pewli Ślemieńskiej. W wygłoszonym do nas słowie, ks. Andrzej zachęcał, by brać przykład z św. Maksymiliana, ponieważ każdy z nas powołany jest do świętości.
Odpust parafialny to bardzo ważne wydarzenie dla całej naszej wspólnoty. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy zaangażowali się w przygotowania i uświetnili tą uroczystość. Dziękujemy służbie liturgicznej, Strażakom z OSP w Pewli Wielkiej, Paniom z Koła Gospodyń Wiejskich w Pewli Wielkiej, dzieciom pierwszokomunijnym, dzieciom które niosły feretrony i dziewczynkom, które sypały kwiaty, dziękujemy Rycerstwu Niepokalanej i Apostolstwu Dobrej Śmierci. Bóg zapłać wszystkim Parafianom i Gościom za udział w tej uroczystości!
I w tym roku nasza Parafia włączyła się w Akcję św. Krzysztof – 1 grosz za 1 kilometr szczęśliwej jazdy na środki transportu dla misjonarzy.
W niedzielę, 30 lipca na każdej Mszy świętej modliliśmy się w intencji kierowców, dziękowaliśmy za bezpieczne przebywane trasy i podróże, przepraszaliśmy za grzechy popełniane podczas jazdy samochodem, brawurę i narażanie innych uczestników drogi na niebezpieczeństwo. Prosiliśmy o opiekę św. Krzysztofa. Odbyło się także błogosławieństwo pojazdów i kierujących. Ofiary zebrane podczas poświęcenia, zostaną przekazane na zakup pojazdów dla misjonarzy, organizowanych przez stowarzyszenie na rzecz misyjnych środków transportu MIVA Polska.
Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie! Okres urlopów i wakacji jest dla wielu wzmożonym okresem podróżowania w poszukiwaniu miejsc relaksu i odpoczynku. Poruszając się drogami możemy często obserwować pracę żniwiarzy, którzy z poświęceniem zbierają dojrzałe plony ziemi. Pomimo trudu w ich sercach jest radość, gdy zboże pięknie urosło i dojrzało, a kłosy są dorodne. Jednak czas wegetacji i oczekiwania na żniwa nie jest pozbawiony obaw i niepokoju, bo różne anomalie pogodowe mogą łatwo powodować, że cały nakład pracy i poświęconych środków jest daremny. We fragmencie Ewangelii na dzisiejszą niedzielę usłyszeliśmy przypowieść o pszenicy i chwaście. Chrystus stara się przybliżyć w niej swoim uczniom rzeczywistość Królestwa Bożego, które przyszedł zapoczątkować na ziemi. Gospodarz obsiał pole dobrym ziarnem, ale gdy ono wzeszło i zaczęło rosnąć spokój gospodarza zostaje zmącony przez złą wiadomość, że na polu nie wiadomo skąd, jak i kiedy wyrósł pośród pszenicy kąkol – chwast. Pojawiła się nawet wątpliwość, czy zostało na pewno posiane właściwe ziarno. Żeby ocalić pszenicę, słudzy pochopnie sugerują, żeby natychmiast usunąć chwast zanim pszenica dojrzeje. Lecz gospodarz stanowczo im tego zabrania i każe cierpliwie czekać na porę żniwa. Dopiero wtedy będzie czas na zniszczenie chwastu. Drodzy w Panu! Świat jest takim ogromnym polem, na którym Bóg zasiał ziarno dobra. W Księdze Rodzaju czytamy: „Wszystko, co Bóg stworzył było bardzo dobre”. Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby go odnowić zasiewem Ewangelii. Jego Słowo jest tym ziarnem, bo ono jest Słowem Życia, Prawdy i Miłości. On sam sieje to Słowo na Ziemi Palestyńskiej. Potem posyła swoich Apostołów i uczniów na cały świat, aby rozsiewali dobre ziarno Ewangelii po całym świecie. Potem tak samo czynili i czynią ich następcy. Tak czynili przez wieki i nadal czynią zastępy misjonarzy – mężczyźni i kobiety posłani na krańce świata, do wszystkich ludów i narodów „pod słońcem”, na wszystkie kontynenty. Zanim wyruszą w drogę muszą odpowiednio się przygotować. Oprócz duchowego przygotowania, uczą się obcych języków, poznają historię i kulturę krajów i ludów, do których się udadzą… Muszą się w pewien oswoić się z „glebą”, gdzie będą dokonywać Bożego zasiewu. Boży siewcy powinni jednak być świadomi, – Chrystus chce powiedzieć – że oprócz nich, są i siewcy kąkolu, którzy rozpowszechniają kłamstwa, wprowadzają niepokój i niezgodę między ludźmi, którzy uczą, że grzech nie istnieje, że człowiek jest normą sam dla siebie i że on jest panem życia, a nie Pan Bóg. Jezus Chrystus pragnie też powiedzieć, że w świecie obok dobra, miłości, piękna i prawdy istnieje zło i grzech. Tak samo Kościół chociaż jest święty świętością Bożą, to jest to społeczność złożona nie tylko ze świętych ale i z grzeszników, wobec których jest pełen cierpliwości, nie dlatego, że toleruje zło, ale dlatego, że daje szansę i czas na nawrócenie. Bóg nie potępia grzesznika, tylko grzech. Chrystus do kobiety cudzołożnej powiedział: „I ja Ciebie nie potępiam. Idź i więcej nie grzesz.” Przestrzega też uczniów, aby naśladowali Boga w Jego cierpliwości i nie próbowali przyśpieszać boskiego sądu. Działając pochopnie i niecierpliwie mogą stać się fanatykami, albo też ukazywać fałszywe oblicze Ewangelii. Chrystus zabrania dwom porywczym Apostołom – „synom gromu” – Janowi i Jakubowi, sprowadzić ogień na niegościnne samarytańskie miasteczko, bo nie przyjęło Chrystusa i zamknęło się na światło Ewangelii (Łk 9, 51-56) . Przypowieść o pszenicy i kąkolu może być też przestrogą przed zajmowaniem się jedynie wykorzenianiem i tępienie zła i grzechu w różnej postaci, pomijając czynienie miłości i miłosierdzia. Bóg jest przecież Bogiem miłości i pragnie zbawienia każdego człowieka. Drodzy bracia i Siostry! W Tygodniu św. Krzysztofa zatrzymujemy nasz wzrok na postaci św. Krzysztofa ze starożytności chrześcijańskiej– Patrona Kierowców i podróżnych, udziela On nam pięknej pozytywnej lekcji. My też mamy „nieść Chrystusa”, zgodnie z tym co oznacza Jego imię: Christoforos – z j. greckiego „Niosący Chrystusa”. Jak mówią pobożne legendy, po swoim nawróceniu św. Krzysztof odzyskał piękny wygląd, a jego oddana i wytrwała służba wobec potrzebujących pomocy pielgrzymów i podróżnych sprawiła, że na swoich ramionach mógł nieść samego Jezusa, który mu się ukazał. Nie uląkł się, gdy przyszło mu w czasach prześladowań oddać swoje życie z miłości do Chrystusa. Przykład św. Krzysztofa – podobnie jak życie i przykład każdego Świętego – ukazuje, że dla Boga liczy się odmienione i nawrócone serce, służba dla bliźnich, poświęcenie, czyny miłości, których źródłem jest Boża miłość. W Tygodniu św. Krzysztofa nie tylko modlimy się o bezpieczne podróże dla kierowców i wszystkich uczestników ruchu drogowego, ale także naszą troską pomocą pragniemy otoczyć polskich misjonarzy i misjonarki. Do dobrych i szlachetnych postaw kierowców oraz mądrej i bezpiecznej jazdy, do wzajemnego szacunku i życzliwości wobec wszystkich uczestników ruchu drogowego niech dołączy wsparcie na środki transportu dla misjonarzy. Jest to nie tylko akt miłości i uczynek miłosierdzia wobec potrzebujących, ale przede wszystkim udział w misji Kościoła – tym ogromnym siewie ziarna Słowa Bożego w świecie. Akcja św. Krzysztof – 1 grosz za 1 kilometr jest akcją misyjną, jest zaproszeniem do wdzięczności Panu Bogu za Bożą opiekę podczas podróży i bezpieczną jazdę, ale też i zachętą, by towarzyszyć misjonarzom posłanym na krańce świata modlitwą i konkretną pomocą materialną, by wyposażyć ich w konieczne narzędzia do ich posługi, jakimi są środki transportu. Umiłowani w Panu! Wiele słyszymy o pracy misjonarzy i misjonarek w świecie. Możemy się dowiedzieć wiele z portali internetowych i innych mediów. Gdy przybywają do kraju dzielą się swoim doświadczeniem wypełniania powołana misyjnego. Czymże naprawdę jest ich misja? Czymże jest posługa 1743 polskich misjonarzy i misjonarek w prawie 100 krajach świata? Misje z pewnością nie polegają na zmienianiu kultury obcych ludów i narodów albo też na potępianiu i wykorzenianiu zwyczajów niezgodnych z Ewangelią. Misjonarze uczestniczą w tworzeniu nowego świata, świata w którym mieszka Bóg i Jego miłość. Czymże więc są misje, jeśli nie głoszeniem i ukazywaniem wielkiej Bożej Miłości wobec człowieka, że „Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy miał życie wieczne”(J, 3,16). Założone misje, gdzie centralne miejsce zajmuje kościół czy kaplica są nie tylko ośrodkami życia religijnego i miejscem głoszenia Ewangelii, ale także miejscem dawania świadectwa chrześcijańskiego poprzez prowadzone dzieła miłosierdzia, troskę o chorych w misyjnych szpitalach i ośrodkach zdrowia, poprzez opiekę nad seniorami i osobami w podeszłym wiek oraz nad niepełnosprawnymi i sierotami w domach dziecka. W misyjnych przedszkolach i szkołach dzieci i młodzież może znaleźć solidną edukację, a także w wielu przypadkach uczyć się także zawodów. Jednak aby te misje i oraz aby wielorakie w nich dzieła mogły funkcjonować i rozwijać się, a nade wszystko służyć ludziom, konieczne są środki transportu. W ubiegłym 2023 roku misje w 28 krajach otrzymały wsparcie za pośrednictwem MIVA Polska na 844 różnych pojazdów. W tej liczbie są nie tylko samochody czy motocykle do dyspozycji misjonarzy, ale ambulans do szpitala w Kamerunie w Figuil, autobus do przedszkola i szkoły podstawowej Divine Mercy w Kithatu w Keni, 42 motocykle i 310 rowerów dla katechistów misyjnych, 447 wózków inwalidzkich – Promienie Miłosierdzia dla niepełnosprawnych czy moto-furgon medyczny do peruwiańskich Amazonii. Pojazdy te są dziełem tak wielu darów serca, tak wielu szczęśliwych podróży, za które kierowcy podziękowali Panu Bogu nie tylko modlitwą ale i ofiarą w myśl hasła 1 gr za 1 kilometr. Ta świadomość towarzyszy wszystkim misjonarzom i misjonarkom otrzymującym pomoc. „W Argentynie pracuję jako misjonarz 34 lata i cieszę się bardzo, że MIVA Polska kolejny raz pomogła mi w zakupie niezbędnego pojazdu. Ta pomoc była możliwa do zrealizowania tylko dzięki Wam, Kochani Dobrodzieje i Przyjaciele! Dlatego z wielką wdzięcznością pamiętamy o Was w codziennej modlitwie i w każdej Mszy Świętej odprawianej w pierwsze soboty miesiąca.” Ta świadomość również towarzyszy także niepełnosprawnym, dla których wózek staje się Promieniem Miłosierdzia oświecającym drogę i przynoszącym uśmiech na twarzy, że są gdzieś daleko ludzie, którzy o nich pamiętają. „Dlatego otrzymany od Was „Promyk Miłosierdzia” pomaga nie tylko konkretnym osobom, które otrzymały wózek, ale również pomaga nam budować naszą wspólnotę, naszą jedność i tożsamość. Widziałem radość i szczęście na twarzach tych którzy mogli usiąść na swoim wózku, którzy mogli poruszać kołami i którzy mogli… wyruszyć w drogę”. Drodzy w Panu! Niech ziarno Bożego życia otrzymanego na chrzcie Świętym i ziarno Słowa Bożego rośnie i owocuje w życiu każdego i każdej z nas. Zróbmy wszystko, aby gleba naszego serca nie została porośnięta chwastami i kąkolem. Rozsiewajmy też wokół siebie ziarna prawdy, miłości i pokoju, „aby ludzie widzieli nasze dobre uczynki i chwalili Ojca naszego, który jest w niebie”. Niech też każda nasza droga i każda podróż, którą przebywamy będzie okazją do dawania świadectwa naszej wiary. Wspierając zaś misje miejmy świadomość, że wypełniamy pragnienie Chrystusa, „aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy”. Amen Przygotował: Ks. Jerzy Kraśnicki
Co zrobisz, jeśli ktoś w Twoim otoczeniu będzie potrzebował pomocy? Czy wiesz jak zareagujesz? A co jeśli to Ty, będziesz w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia?
Koło Gospodyń Wiejskich w Pewli Wielkiej bardzo serdeczne zaprasza mieszkańców: dorosłych i seniorów na warsztaty z pierwszej pomocy, które odbędą się w piątek, 21 lipca 2023 r. o godzinie 17:00 w Remizie Ochotniczej Straży Pożarnej w Pewli Wielkiej.
Szkolenie poprowadzą Ratownicy Medyczni z Grupy Beskidzkiej GOPR z pomocą naszych Strażaków. Udział w warsztatach jest darmowy, ponieważ Koło otrzymało dofinansowanie w programie „Działaj Lokalnie na Żywiecczyźnie”. Dlatego tym bardziej zachęcamy mieszkańców do uczestnictwa!
Program ma na celu poprawę bezpieczeństwa nas wszystkich. Szkolenie ma nam pomóc pokonać lęk i nauczyć nas jak reagować, gdy życie i zdrowie drugiej osoby będzie zagrożone.
Serdecznie zapraszamy wszystkich mieszkańców, bo oprócz nauki, będzie to okazja by miło spędzić piątkowe popołudnie!
Planujemy przeprowadzić takie szkolenie także w sierpniu i we wrześniu, o dokładnych terminach będziemy jeszcze informować.
Chwal, Syjonie, Zbawiciela, Chwal pieśniami wśród wesela Wodza i pasterza rzesz.
Ile zdołasz, sław Go śmiało, Bo przewyższa wszystko chwałą, Co wyśpiewać pieśnią chcesz.
Chwały przedmiot nad podziwy, Chleb – żyjących pokarm żywy, Dzisiaj się objawia nam.
Za wieczerzy świętym stołem Pan go, łamiąc z braćmi społem, Iście dał Dwunastu sam.
Niech brzmi sława w zgodnym dźwięku, Z serc radosnych, pełne wdzięku, Niech mu pieśni płyną chwał.
Dzień obchodzim głośny sławą, W którym pierwszą Pan ustawą Rajski stół ten światu dał.
W uczcie tej nowego Pana Pascha nowym prawem dana, «Fazy» dawne kończy już.
Przeszłość starą – nowa era, Cień rozprasza prawda szczera, Pierzcha noc przed blaskiem zórz.
Co Pan czynił przy Wieczerzy, Wskazał, że i nam należy Spełniać ku pamięci nań.
Pouczeni tą ustawą, Chleb i wino na bezkrwawą Święcim Odkupienia dań.
Dogmat dan jest do wierzenia, Że się w Ciało chleb przemienia, Wino zaś przechodzi w Krew.
Gdzie zmysł próżno dojść się stara, Serce żywa wzmacnia wiara, Porządkowi rzeczy wbrew.
Pod odmiennych szat figurą, W znakach różny, nie naturą, Kryje się tajemnic cud.
Ciało – strawą, Krew – napojem, W obu znakach z Bóstwem swoim Cały Chrystus trwa, bez złud.
Przez biorących niełamany, Nie pokruszon, bez odmiany, Cały jest w spożyciu bran.
Bierze jeden, tysiąc bierze: Ten, jak tamci, w równej mierze, Wzięty zaś nie ginie Pan.
Biorą dobrzy i grzesznicy, Lecz się losów przyjrz różnicy: Życie tu – zagłada tam.
Złym śmierć niesie, dobrym życie: Patrz, jak w skutkach rozmaicie Czyn ujawnia się ten sam.
Kiedy kruszą się znamiona, Nie wątp, lecz wierz z głębi łona, Że to kryje ukruszona Cząstka, co i całość wprzód.
Rzecz się sama nie rozrywa, Znaków kruszą się ogniwa, Przez co stan i postać żywa Znaczonego nie zna szkód.
Oto chleb Aniołów błogi, Dan wędrowcom pośród drogi, Synów wraca w Ojca progi, Dawać Go nie można złym!
Figur głoszą go osłony! Izaak na stos wiedziony, Jagniąt Paschy krwawe zgony, Manna ojcom dana im.
Dusz Pasterzu! Prawy Chlebie! Dobry Jezu, prosim Ciebie: Ty nas karm i broń w potrzebie, Ty nam dobra okaż w niebie, Kędy jest żyjących raj!
Twa dłoń, Panie, wszystko zdoła, Ty nas karmisz z Twego stoła: Gdzie wciąż uczta trwa wesoła, W gronie niebian nasze czoła Na Twe łono skłonić daj!
Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy zaangażowali się w przygotowania Uroczystości! Dziękujemy mieszkańcom przysiółków, którzy przygotowali ołtarze. Bardzo dziękujemy Druhom i Druhnom z Ochotniczej Straży Pożarnej w Pewli Wielkiej za poczet sztandarowy, niesienie baldachimu i zabezpieczenie trasy procesji. Dziękujemy Dzieciom Pierwszokomunijnym, dziewczynkom, które sypały kwiaty, dziękujemy za przystrojenie feretronów, dziękujemy dzieciom i młodzieży oraz przedstawicielkom Rycerstwa Niepokalanej za niesienie feretronów. Serdecznie dziękujemy Paniom z Koła Gospodyń Wiejskich w Pewli Wielkiej. Bóg zapłać Służbie Liturgicznej i naszym Organistom!
Wszystkim Parafianom i Gościom dziękujemy za udział w Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa!