Pewel Wielka

W czwartek, 28 marca rozpoczynamy Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pańskiego, które jaśnieje jako szczyt całego roku liturgicznego. Rozpoczyna się Mszą świętą Wieczerzy Pańskiej, ma swój szczyt w Wigilii Paschalnej i kończy się II nieszporami uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego.

Wielki Czwartek

O godzinie 17:00 zostanie odprawiona Msza święta Wieczerzy Pańskiej, następnie przeniesienie Najświętszego Sakramentu do Ciemnicy i indywidualna adoracja do godziny 20:00.

Wielki Piątek

9:00 – 17:00 – indywidualna adoracja Najświętszego Sakramentu w Ciemnicy

10:00 – adoracja dla dzieci i młodzieży szkolnej

17:00 – Droga Krzyżowa

18:00 – Liturgia Męki Pańskiej

22:00 – Droga Krzyżowa dla małżeństw

23:00 – adoracja dla młodzieży i studentów

indywidualna adoracja Pana Jezusa w Grobie do północy

Wielka Sobota

9:00 – 19:00 – indywidualna adoracja Pana Jezusa w Grobie

10:00, 11:00 i 12:00 – błogosławieństwo pokarmów w Kościele Parafialnym

10:30 – błogosławieństwo pokarmów w Kaplicy w Adamkach

19:00 – Liturgia Wigilii Paschalnej, poświęcenie ognia, paschału i wody chrzcielnej oraz procesja rezurekcyjna.

W czasie Triduum istnieje możliwość zyskania odpustu zupełnego przez wszystkich, którzy wypełniwszy zwykłe warunki odpustu, spełnią następujące dzieła:

– w Wielki Czwartek – udział we Mszy św. Wieczerzy Pańskiej i uroczyste odmówienie hymnu Przed tak wielkim Sakramentem,

– w Wielki Piątek – pobożny udział w Adoracji Krzyża, ucałowanie krzyża podczas celebracji Liturgii na cześć Męki Pańskiej,

– w Wielką Sobotę – udział w Liturgii Wigilii Paschalnej i odnowienie przyrzeczeń chrztu świętego.

Przypominamy, że w Wielki Piątek obowiązuje post ścisły, zachęcamy do wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych do celebracji Wigilii Paschalnej.

Na błogosławieństwo pokarmów prosimy przynieść ofiary z Jałmużną Wielkopostną, które zostaną przekazane siostrom Pallotynkom z Kamerunu na utrzymanie szkoły i przedszkola.

W Wielką Sobotę na Liturgię Wigilii Paschalnej prosimy zabrać ze sobą świece.

Członkowie Apostolstwa Dobrej Śmierci (ADŚ) z diecezji bielsko-żywieckiej oraz różnych zakątków Śląska, a także z Czech uczestniczyli 2 grudnia 2023 r. w 21. Regionalnym Dniu Skupienia w sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu. Setki pielgrzymów z różnych wspólnot modlitewnych, które przypominają o konieczności dobrego przygotowania się do ostatecznego spotkania z Bogiem, wzięły udział w modlitwie różańcowej i Mszy św. Po raz kolejny wręczono nagrody św. Mikołaja dla osób szczególnie zasłużonych dla szerzenia idei ADŚ.

Eucharystii przewodniczył dyrektor krajowy ADŚ ks. Grzegorz Górnik MSF z Klasztornej Górki. Wśród sprawujących liturgię kapłanów byli m.in. księża z różnych parafii na Śląsku Cieszyńskim i Żywiecczyźnie oraz innych zakątków diecezji bielsko-żywieckiej.

Kustosz sanktuarium ks. Sebastian Rucki w słowie do pielgrzymów zachęcił do śmiałego wypowiadania próśb do Boga za wstawiennictwem św. Mikołaja. „Nie bójmy się prosić o wiele, bo to jest naprawdę miejsce, w którym Pan Bóg daje wiele. Pan Bóg jest Bogiem hojnym, Bogiem łaskawym, a więc w takim duchu żywej wiary, takiego wielkiego zaufania prośmy o cuda” – zaapelował i przypomniał niezwykłą historię cudownej figury związanej z kultem patrona świątyni i parafii.

Bielsko-żywiecki moderator ADŚ ks. Marcin Wróbel przyznał, że sanktuarium pierśćcieckie jest szczególnym miejscem. „Czujemy się tu jak w domu pod opieką tego, który jest takim ucieleśnieniem dobroci, ale nie dobroci dlatego, że on sam jest dobry. Jeden jest tylko dobry Pan, a św. Mikołaj jest krzewicielem tej dobroci. On zawsze jakby chce wskazać na Tego ważniejszego, na źródło tego dobra” – zaznaczył.

W kazaniu ks. Jacek Pilch MSF zwrócił uwagę na charyzmat Apostolstwa Dobrej Śmierci. W tym kontekście wskazał, jak ważne jest uczestnictwo w sakramentach i niesione przez taką postawę świadectwo. „Sakramenty są pomocą naszą, umacniają nas. Ta postawa, może niejednokrotnie nie myślicie o tym, bo czynicie to z potrzeby serca, ale sprawia, że ktoś będący w kościele zobaczy, a potem rzeczywiście przystępuje do sakramentów. Te sakramenty sprawiają, że ta osoba umie podjąć swój krzyż, że umie iść drogą swojej wiary ku życiu wiecznemu, że nie boi się śmierci” – dodał.

Kapituła, powołana przez Apostolstwo Dobrej Śmierci, przyznała po raz 16. honorowe nagrody św. Mikołaja osobom szczególnie zasłużonym dla szerzenia idei ADŚ. W gronie tegorocznych laureatów znalazły się zelatorki ADŚ.

Drewnianą statuetkę św. Mikołaja otrzymały: zelatorka z parafii św. Marcina w Lesznej Górnej Danuta Pająk, zelatorka ADŚ w parafii św. Elżbiety w Cieszynie Ewa Piwońska-Świerz, zelatorka ADŚ w parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Pewli Wielkiej Teresa Juraszek oraz zelatorka ADŚ w parafii Bożego Ciała w Jabłonkowie na Zaolziu Zofia Grocholova.

Zelator diecezjalny Apostolstwa Dobrej Śmierci Lidia Wajdzik przypomniała, że Mikołaj święty chce, aby czczące go osoby odwiedzały chore rodziny i wspomagały ich duchowo. „On chce peregrynować wśród ludzi” – dodała, dziękując na liczny udział kapłanów w sobotniej modlitwie.

Pielgrzymi wzięli udział w nabożeństwie do św. Mikołaja z uczczeniem jego relikwii oraz w adoracji Najświętszego Sakramentu z modlitwą Koronką do Miłosierdzia Bożego.

Wierni przybywający do sanktuarium w Pierśćcu całują relikwie św. Mikołaja, a o plecy jego figurki pocierają chusteczki, później przykładają je na bolące lub dotknięte chorobą miejsca. Tutejsza świątynia jest jedną z nielicznych w Polsce poświęconych biskupowi z Miry, a grudniowe uroczystości odpustowe ściągają do sanktuarium co roku tysiące pielgrzymów z okolic Skoczowa, Bielska-Białej i Czechowic-Dziedzic.

Apostolstwo Dobrej Śmierci działa w około 70 parafiach diecezji bielsko-żywieckiej. ADŚ pielgrzymuje do Pierśćca oraz sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Bielsku-Białej Hałcnowie.

Główna siedziba ADŚ znajduje się w Tinchebray we Francji. 30 maja 1987 r. w najstarszym sanktuarium maryjnym w Górce Klasztornej kard. Józef Glemp oficjalnie zatwierdził polską filię stowarzyszenia.

fot. Monika Jaworska/Niedziela na Podbeskidziu

Źródło: https://diecezja.bielsko.pl/aktualnosci/pielgrzymka-apostolstwa-dobrej-smierci-do-sw-mikolaja-4/

W niedzielę, 17 września nasza wspólnota parafialna świętowała Dożynki oraz Odpust ku czci Najświętszej Maryi Panny Bolesnej w Kaplicy w Adamkach.

Dziękowaliśmy za tegoroczne plony oraz za to, że nie brakuje nam chleba. Mszę świętą odpustową oraz homilie wygłosił ks. prof. Marek Sołtysiak.

Dziś przychodzimy do kościoła, bo chcemy jak to napisano w Księdze Przysłów: czcić Pana naszym majątkiem i pierwocinami wszystkich naszych dochodów.

Z drugiego listu św. Pawła do Koryntian:

„A ten, który daje ziarno siewcy, niech i wam da chleba do jedzenia, i wasze ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości.”

Ziemia plony już wydała,

Bóg nam dał błogosławieństwo,

Niech rozbrzmiewa Jego chwała,

W każdym czasie, w każdym miejscu!

I w tym roku nasza Parafia włączyła się w Akcję św. Krzysztof – 1 grosz za 1 kilometr szczęśliwej jazdy na środki transportu dla misjonarzy.

W niedzielę, 30 lipca na każdej Mszy świętej modliliśmy się w intencji kierowców, dziękowaliśmy za bezpieczne przebywane trasy i podróże, przepraszaliśmy za grzechy popełniane podczas jazdy samochodem, brawurę i narażanie innych uczestników drogi na niebezpieczeństwo. Prosiliśmy o opiekę św. Krzysztofa. Odbyło się także błogosławieństwo pojazdów i kierujących. Ofiary zebrane podczas poświęcenia, zostaną przekazane na zakup pojazdów dla misjonarzy, organizowanych przez stowarzyszenie na rzecz misyjnych środków transportu MIVA Polska.

Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie!
Okres urlopów i wakacji jest dla wielu wzmożonym okresem podróżowania w
poszukiwaniu miejsc relaksu i odpoczynku. Poruszając się drogami możemy często obserwować
pracę żniwiarzy, którzy z poświęceniem zbierają dojrzałe plony ziemi. Pomimo trudu w ich
sercach jest radość, gdy zboże pięknie urosło i dojrzało, a kłosy są dorodne. Jednak czas
wegetacji i oczekiwania na żniwa nie jest pozbawiony obaw i niepokoju, bo różne anomalie
pogodowe mogą łatwo powodować, że cały nakład pracy i poświęconych środków jest
daremny.
We fragmencie Ewangelii na dzisiejszą niedzielę usłyszeliśmy przypowieść o pszenicy i chwaście.
Chrystus stara się przybliżyć w niej swoim uczniom rzeczywistość Królestwa Bożego, które
przyszedł zapoczątkować na ziemi. Gospodarz obsiał pole dobrym ziarnem, ale gdy ono wzeszło
i zaczęło rosnąć spokój gospodarza zostaje zmącony przez złą wiadomość, że na polu nie
wiadomo skąd, jak i kiedy wyrósł pośród pszenicy kąkol – chwast. Pojawiła się nawet
wątpliwość, czy zostało na pewno posiane właściwe ziarno. Żeby ocalić pszenicę, słudzy
pochopnie sugerują, żeby natychmiast usunąć chwast zanim pszenica dojrzeje. Lecz gospodarz
stanowczo im tego zabrania i każe cierpliwie czekać na porę żniwa. Dopiero wtedy będzie czas
na zniszczenie chwastu.
Drodzy w Panu!
Świat jest takim ogromnym polem, na którym Bóg zasiał ziarno dobra. W Księdze Rodzaju
czytamy: „Wszystko, co Bóg stworzył było bardzo dobre”. Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby
go odnowić zasiewem Ewangelii. Jego Słowo jest tym ziarnem, bo ono jest Słowem Życia,
Prawdy i Miłości. On sam sieje to Słowo na Ziemi Palestyńskiej. Potem posyła swoich Apostołów
i uczniów na cały świat, aby rozsiewali dobre ziarno Ewangelii po całym świecie. Potem tak samo
czynili i czynią ich następcy. Tak czynili przez wieki i nadal czynią zastępy misjonarzy – mężczyźni
i kobiety posłani na krańce świata, do wszystkich ludów i narodów „pod słońcem”, na wszystkie
kontynenty. Zanim wyruszą w drogę muszą odpowiednio się przygotować. Oprócz duchowego
przygotowania, uczą się obcych języków, poznają historię i kulturę krajów i ludów, do których
się udadzą… Muszą się w pewien oswoić się z „glebą”, gdzie będą dokonywać Bożego zasiewu.
Boży siewcy powinni jednak być świadomi, – Chrystus chce powiedzieć – że oprócz nich, są i
siewcy kąkolu, którzy rozpowszechniają kłamstwa, wprowadzają niepokój i niezgodę między
ludźmi, którzy uczą, że grzech nie istnieje, że człowiek jest normą sam dla siebie i że on jest
panem życia, a nie Pan Bóg. Jezus Chrystus pragnie też powiedzieć, że w świecie obok dobra,
miłości, piękna i prawdy istnieje zło i grzech. Tak samo Kościół chociaż jest święty świętością
Bożą, to jest to społeczność złożona nie tylko ze świętych ale i z grzeszników, wobec których jest
pełen cierpliwości, nie dlatego, że toleruje zło, ale dlatego, że daje szansę i czas na nawrócenie.
Bóg nie potępia grzesznika, tylko grzech. Chrystus do kobiety cudzołożnej powiedział: „I ja
Ciebie nie potępiam. Idź i więcej nie grzesz.”
Przestrzega też uczniów, aby naśladowali Boga w Jego cierpliwości i nie próbowali przyśpieszać
boskiego sądu. Działając pochopnie i niecierpliwie mogą stać się fanatykami, albo też ukazywać
fałszywe oblicze Ewangelii. Chrystus zabrania dwom porywczym Apostołom – „synom gromu”
– Janowi i Jakubowi, sprowadzić ogień na niegościnne samarytańskie miasteczko, bo nie
przyjęło Chrystusa i zamknęło się na światło Ewangelii (Łk 9, 51-56) .
Przypowieść o pszenicy i kąkolu może być też przestrogą przed zajmowaniem się jedynie
wykorzenianiem i tępienie zła i grzechu w różnej postaci, pomijając czynienie miłości i
miłosierdzia. Bóg jest przecież Bogiem miłości i pragnie zbawienia każdego człowieka.
Drodzy bracia i Siostry!
W Tygodniu św. Krzysztofa zatrzymujemy nasz wzrok na postaci św. Krzysztofa ze starożytności
chrześcijańskiej– Patrona Kierowców i podróżnych, udziela On nam pięknej pozytywnej lekcji.
My też mamy „nieść Chrystusa”, zgodnie z tym co oznacza Jego imię: Christoforos – z j. greckiego
„Niosący Chrystusa”. Jak mówią pobożne legendy, po swoim nawróceniu św. Krzysztof odzyskał
piękny wygląd, a jego oddana i wytrwała służba wobec potrzebujących pomocy pielgrzymów i
podróżnych sprawiła, że na swoich ramionach mógł nieść samego Jezusa, który mu się ukazał.
Nie uląkł się, gdy przyszło mu w czasach prześladowań oddać swoje życie z miłości do Chrystusa.
Przykład św. Krzysztofa – podobnie jak życie i przykład każdego Świętego – ukazuje, że dla Boga
liczy się odmienione i nawrócone serce, służba dla bliźnich, poświęcenie, czyny miłości, których
źródłem jest Boża miłość.
W Tygodniu św. Krzysztofa nie tylko modlimy się o bezpieczne podróże dla kierowców i
wszystkich uczestników ruchu drogowego, ale także naszą troską pomocą pragniemy otoczyć
polskich misjonarzy i misjonarki. Do dobrych i szlachetnych postaw kierowców oraz mądrej i
bezpiecznej jazdy, do wzajemnego szacunku i życzliwości wobec wszystkich uczestników ruchu
drogowego niech dołączy wsparcie na środki transportu dla misjonarzy. Jest to nie tylko akt
miłości i uczynek miłosierdzia wobec potrzebujących, ale przede wszystkim udział w misji
Kościoła – tym ogromnym siewie ziarna Słowa Bożego w świecie. Akcja św. Krzysztof – 1 grosz
za 1 kilometr jest akcją misyjną, jest zaproszeniem do wdzięczności Panu Bogu za Bożą opiekę
podczas podróży i bezpieczną jazdę, ale też i zachętą, by towarzyszyć misjonarzom posłanym na
krańce świata modlitwą i konkretną pomocą materialną, by wyposażyć ich w konieczne
narzędzia do ich posługi, jakimi są środki transportu.
Umiłowani w Panu!
Wiele słyszymy o pracy misjonarzy i misjonarek w świecie. Możemy się dowiedzieć wiele z
portali internetowych i innych mediów. Gdy przybywają do kraju dzielą się swoim
doświadczeniem wypełniania powołana misyjnego. Czymże naprawdę jest ich misja? Czymże
jest posługa 1743 polskich misjonarzy i misjonarek w prawie 100 krajach świata?
Misje z pewnością nie polegają na zmienianiu kultury obcych ludów i narodów albo też na
potępianiu i wykorzenianiu zwyczajów niezgodnych z Ewangelią. Misjonarze uczestniczą w
tworzeniu nowego świata, świata w którym mieszka Bóg i Jego miłość.
Czymże więc są misje, jeśli nie głoszeniem i ukazywaniem wielkiej Bożej Miłości wobec
człowieka, że „Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w
Niego wierzy miał życie wieczne”(J, 3,16). Założone misje, gdzie centralne miejsce zajmuje
kościół czy kaplica są nie tylko ośrodkami życia religijnego i miejscem głoszenia Ewangelii, ale
także miejscem dawania świadectwa chrześcijańskiego poprzez prowadzone dzieła
miłosierdzia, troskę o chorych w misyjnych szpitalach i ośrodkach zdrowia, poprzez opiekę nad
seniorami i osobami w podeszłym wiek oraz nad niepełnosprawnymi i sierotami w domach
dziecka. W misyjnych przedszkolach i szkołach dzieci i młodzież może znaleźć solidną edukację,
a także w wielu przypadkach uczyć się także zawodów.
Jednak aby te misje i oraz aby wielorakie w nich dzieła mogły funkcjonować i rozwijać się, a nade
wszystko służyć ludziom, konieczne są środki transportu. W ubiegłym 2023 roku misje w 28
krajach otrzymały wsparcie za pośrednictwem MIVA Polska na 844 różnych pojazdów. W tej
liczbie są nie tylko samochody czy motocykle do dyspozycji misjonarzy, ale ambulans do szpitala
w Kamerunie w Figuil, autobus do przedszkola i szkoły podstawowej Divine Mercy w Kithatu w
Keni, 42 motocykle i 310 rowerów dla katechistów misyjnych, 447 wózków inwalidzkich –
Promienie Miłosierdzia dla niepełnosprawnych czy moto-furgon medyczny do peruwiańskich
Amazonii.
Pojazdy te są dziełem tak wielu darów serca, tak wielu szczęśliwych podróży, za które kierowcy
podziękowali Panu Bogu nie tylko modlitwą ale i ofiarą w myśl hasła 1 gr za 1 kilometr. Ta
świadomość towarzyszy wszystkim misjonarzom i misjonarkom otrzymującym pomoc.
„W Argentynie pracuję jako misjonarz 34 lata i cieszę się bardzo, że MIVA Polska kolejny raz pomogła mi w zakupie niezbędnego pojazdu. Ta pomoc była możliwa do zrealizowania tylko dzięki Wam, Kochani Dobrodzieje i Przyjaciele! Dlatego z wielką wdzięcznością pamiętamy o Was w codziennej modlitwie i w każdej Mszy Świętej odprawianej w pierwsze soboty miesiąca.”
Ta świadomość również towarzyszy także niepełnosprawnym, dla których wózek staje się
Promieniem Miłosierdzia oświecającym drogę i przynoszącym uśmiech na twarzy, że są gdzieś
daleko ludzie, którzy o nich pamiętają.
„Dlatego otrzymany od Was „Promyk Miłosierdzia” pomaga nie tylko konkretnym osobom, które otrzymały wózek, ale również pomaga nam budować naszą wspólnotę, naszą jedność i tożsamość. Widziałem radość i szczęście na twarzach tych którzy mogli usiąść na swoim wózku, którzy mogli poruszać kołami i którzy mogli… wyruszyć w drogę”.
Drodzy w Panu!
Niech ziarno Bożego życia otrzymanego na chrzcie Świętym i ziarno Słowa Bożego rośnie i
owocuje w życiu każdego i każdej z nas. Zróbmy wszystko, aby gleba naszego serca nie została
porośnięta chwastami i kąkolem. Rozsiewajmy też wokół siebie ziarna prawdy, miłości i pokoju,
„aby ludzie widzieli nasze dobre uczynki i chwalili Ojca naszego, który jest w niebie”. Niech też
każda nasza droga i każda podróż, którą przebywamy będzie okazją do dawania świadectwa
naszej wiary. Wspierając zaś misje miejmy świadomość, że wypełniamy pragnienie Chrystusa,
„aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy”. Amen
Przygotował: Ks. Jerzy Kraśnicki

Źródło: http://www.miva.pl/content/materialy-duszpasterskier.pdf

Chwal, Syjonie, Zbawiciela,
Chwal pieśniami wśród wesela
Wodza i pasterza rzesz.

Ile zdołasz, sław Go śmiało,
Bo przewyższa wszystko chwałą,
Co wyśpiewać pieśnią chcesz.

Chwały przedmiot nad podziwy,
Chleb – żyjących pokarm żywy,
Dzisiaj się objawia nam.

Za wieczerzy świętym stołem
Pan go, łamiąc z braćmi społem,
Iście dał Dwunastu sam.

Niech brzmi sława w zgodnym dźwięku,
Z serc radosnych, pełne wdzięku,
Niech mu pieśni płyną chwał.

Dzień obchodzim głośny sławą,
W którym pierwszą Pan ustawą
Rajski stół ten światu dał.

W uczcie tej nowego Pana
Pascha nowym prawem dana,
«Fazy» dawne kończy już.

Przeszłość starą – nowa era,
Cień rozprasza prawda szczera,
Pierzcha noc przed blaskiem zórz.

Co Pan czynił przy Wieczerzy,
Wskazał, że i nam należy
Spełniać ku pamięci nań.

Pouczeni tą ustawą,
Chleb i wino na bezkrwawą
Święcim Odkupienia dań.

Dogmat dan jest do wierzenia,
Że się w Ciało chleb przemienia,
Wino zaś przechodzi w Krew.

Gdzie zmysł próżno dojść się stara,
Serce żywa wzmacnia wiara,
Porządkowi rzeczy wbrew.

Pod odmiennych szat figurą,
W znakach różny, nie naturą,
Kryje się tajemnic cud.

Ciało – strawą, Krew – napojem,
W obu znakach z Bóstwem swoim
Cały Chrystus trwa, bez złud.

Przez biorących niełamany,
Nie pokruszon, bez odmiany,
Cały jest w spożyciu bran.

Bierze jeden, tysiąc bierze:
Ten, jak tamci, w równej mierze,
Wzięty zaś nie ginie Pan.

Biorą dobrzy i grzesznicy,
Lecz się losów przyjrz różnicy:
Życie tu – zagłada tam.

Złym śmierć niesie, dobrym życie:
Patrz, jak w skutkach rozmaicie
Czyn ujawnia się ten sam.

Kiedy kruszą się znamiona,
Nie wątp, lecz wierz z głębi łona,
Że to kryje ukruszona
Cząstka, co i całość wprzód.

Rzecz się sama nie rozrywa,
Znaków kruszą się ogniwa,
Przez co stan i postać żywa
Znaczonego nie zna szkód.

Oto chleb Aniołów błogi,
Dan wędrowcom pośród drogi,
Synów wraca w Ojca progi,
Dawać Go nie można złym!

Figur głoszą go osłony!
Izaak na stos wiedziony,
Jagniąt Paschy krwawe zgony,
Manna ojcom dana im.

Dusz Pasterzu! Prawy Chlebie!
Dobry Jezu, prosim Ciebie:
Ty nas karm i broń w potrzebie,
Ty nam dobra okaż w niebie,
Kędy jest żyjących raj!

Twa dłoń, Panie, wszystko zdoła,
Ty nas karmisz z Twego stoła:
Gdzie wciąż uczta trwa wesoła,
W gronie niebian nasze czoła
Na Twe łono skłonić daj!

Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy zaangażowali się w przygotowania Uroczystości! Dziękujemy mieszkańcom przysiółków, którzy przygotowali ołtarze. Bardzo dziękujemy Druhom i Druhnom z Ochotniczej Straży Pożarnej w Pewli Wielkiej za poczet sztandarowy, niesienie baldachimu i zabezpieczenie trasy procesji. Dziękujemy Dzieciom Pierwszokomunijnym, dziewczynkom, które sypały kwiaty, dziękujemy za przystrojenie feretronów, dziękujemy dzieciom i młodzieży oraz przedstawicielkom Rycerstwa Niepokalanej za niesienie feretronów. Serdecznie dziękujemy Paniom z Koła Gospodyń Wiejskich w Pewli Wielkiej. Bóg zapłać Służbie Liturgicznej i naszym Organistom!

Wszystkim Parafianom i Gościom dziękujemy za udział w Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa!